Πεθαίνεις εάν… δεν υπάρχεις;

Ένας άστεγος πέθανε απ το κρύο… Ε, και; Θα παίξει στα κανάλια; Θα γίνει πρωτοσέλιδο; Θα δακρύσει η Τρέμη; Θα κρατήσουν ενός λεπτού σιγή στα γήπεδα; Θα μαζευτούν λουλούδια στα σημεία που ξεψύχησε; Θα υπάρξουν κοντινά πλάνα δακρυσμένων μεσόκοπων στην κηδεία του; Θα δηλώσουν συντετριμμένοι οι φίλοι και οι συγγενείς; Θα δηλώσουν ΝΤΡΟΠΗ οι πολιτικοί «άρχοντες»;

Ενας άστεγος πέθανε απ το κρύο… Ε, και; «Ηταν πρεζόνι ή μετανάστης ή κάποιος τρελός που δεν δέχτηκε την ‘απλόχερη’ βοήθεια των συγγενών του, του ελληνικού κράτους και του… πανέτοιμου δήμου Αθηναίων»…

Ενας άστεγος πέθανε από το κρύο, το βράδυ της Τρίτης, στο πάρκο του Θησείου… Ακόμη δύο «περισυλέχθηκαν» σε κωματώδη κατάσταση…

Λίγες ώρες πριν, έξι μετανάστες από την Κίνα κάηκαν ζωντανοί σε φωτιά που ξέσπασε σε εργοστάσιο, στο οποίο δούλευαν και έμεναν τα βράδια. Αυτά έγιναν τις δύο τελευταίες μέρες… Και νύχτες…

Δεκάδες άνθρωποι θα κοιμηθούν και απόψε κάτω απ την Ακρόπολη, έξω από την Citybank στην Κοραή, στις εισόδους των εντυπωσιακών πολυκαταστημάτων, μπροστά στις σκάλες του μετρό, έξω από τα πάρκινγκ… Αλλά και σε προκάτ, σε παράγκες, σε ετοιμόρροπα κτήρια και σε παγκάκια.

Και δεκάδες θα βρεθούν στον δρόμο, μέσα στους επόμενους μήνες, άλλοτε «αξιοπρεπείς άνθρωποι» που όμως έκαναν λάθος επιλογές ή έπεσαν θύματα λανθασμένων επιλογών των άλλων…

Ή μήπως όχι; Ή μήπως όλοι αυτοί απλά… δεν υπάρχουν; Ή μήπως βρίσκονται στην σφαίρα της… φαντασίας μας; Σύμφωνα με την πολιτεία, αυτό ακριβώς ισχύει: Απλά, δεν υπάρχουν…

Σύμφωνα με το ελληνικό κράτος, άστεγοι στην Ελλάδα… δεν υπάρχουν. Στην χώρα μας δεν υπάρχει εθνικός ορισμός αστέγων. Και κάπως έτσι εξηγείται η απάντηση που έλαβε από τον επίτροπο για θέματα Απασχόλησης Κοινωνικών Υποθέσεων και Ένταξης κ. Andor, ο Νίκος Χουντής, στην ερώτηση που έκανε, πριν από κάποιες εβδομάδες στην Ευρωβουλή, σχετικά με το ζήτημα…

«Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει υποβάλει καμία αίτηση χρηματοδότησης για προγράμματα υπέρ αστέγων παρά το γεγονός ότι τέτοια προγράμματα μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης..» ήταν η απάντηση.
Απλά, ακατανόητο… Απλά, λεφτά υπάρχουν αλλά δεν τα ζητάμε!

Την αρχική έκπληξη σύντομα διαδέχτηκε ο θυμός κι έπειτα ήρθαν στο μυαλό μας τα νούμερα που δημοσιοποίησε, πριν από κάτι χρόνια, το υπουργείο υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης… «7.000 και κάτι», ανακοίνωνε η πολιτεία, την ώρα που οργανώσεις και ανεξάρτητες επιστημονικές επιτροπές έκαναν λόγο για περισσότερους από 20.000! Κι αυτό πριν από δύο χρόνια και βάλε… Δηλαδή, προ μνημονίου…

Στο δια ταύτα… Ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται ραγδαία στην Ελλάδα. Οπως συμβαίνει συνήθως, οι ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες είναι αυτές που πρώτες «πληρώνουν» τις όποιες «κρίσεις». Οικονομικές, ηθικές, κοινωνικές… Και σε αυτές θα πρέπει να δείξουν την απόλυτη προσοχή τους αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις…

Μέχρι στιγμής, τον αγώνα δίνουν μόνες τους κάποιες φερέγγυες, μη κυβερνητικές οργανώσεις αλλά και κάποιοι που επιλέγουν να παραμένουν άνθρωποι, προσφέροντας δίχως να περιμένουν ανταλλάγματα. Χαίρομαι που γράφοντας αυτές τις λέξεις έχω κάποιους συγκεκριμένους στο μυαλό μου.
Και φυσικά δεν αναφέρομαι στους Ατενίστας.

Καλή σας νύχτα αδέρφια…     


    της Αλέκας Ζουμή


active