Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Είσαι καλύτερα τώρα;;



Κανένα ζώο δε φέρεται σκληρά.

Αυτό είναι μονοπώλειο εκείνων που έχουν την αίσθηση της ηθικής.

Όταν κάποιο ζώο προκαλέσει πόνο, το κάνει αθώα, δεν είναι κακό. Ούτε ποτέ προκαλεί πόνο μόνο και μόνο για να ευχαριστηθεί.

Αυτό το κάνει μόνο ο άνθρωπος, εμπνευσμένος από την μπάσταρδη την αίσθηση της ηθικής που τον βοηθά να ξεχωρίζει το καλό από το κακό και ελεύθερα να επιλέγει.

Τί κερδίζει λοιπόν με αυτό;

Πάντα κάνει την επιλογή του και εννιά στις δέκα φορές διαλέγει το κακό.

Δε θα έπρεπε να υπήρχε ο όρος "κακό".

Αν δεν υπήρχε η αίσθηση της ηθικής, τίποτε δε θα ονομαζόταν κακό.

Είναι τόσο ανόητοι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτή η αίσθηση τους υποβαθμίζει και τους ντροπιάζει!!

Είσαι καλύτερα τώρα;;


Απόσπασμα από το βιβλίο του Mark Twain "Ο μυστηριώδης ξένος"

"Μίσος για τους πατριδολάτρες" του Μπέρτολτ Μπρέχτ

Μίσος για τους πατριδολάτρεςαπό τις ιστορίες του κυρίου Κόυνερ του Μπ.Μπρέχτ.


Ο κ.Κ. δεν το έκρινε απαραίτητο να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα. 
Έλεγε: παντού μπορώ να πεινάσω.
Κάποτε όμως έλαχε να περνάει από μια πόλη που την είχε κυριεύσει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε. 
Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. 
Ο κ.Κ. κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγανακτήσει ενάντια στον άνθρωπο αυτό και μάλιστα όχι μόνο ενάντια στον άνθρωπο, αλλά προ παντός ενάντια στη χώρα όπου ανήκε ο άνθρωπος αυτός, τόσο που ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να την καταπιεί. 
Γιατί, ρώτησε ο κ.Κ. ένιωσα εγώ εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; 
Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή. 
Μα γι'αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύσουμε και τη βλακεία-γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν..

"Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι" του Μπέρτολτ Μπρέχτ

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι-από τις ιστορίες του κυρίου Κόυνερ του Μπ.Μπρέχτ.



Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ.Κ η κορούλα της οικονόμας του, θα φέρονταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια; Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θα έβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να 'χουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιείνης. Όταν λογουχάρη ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα του έβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και ψοφήσει πριν την ώρα του.


Έπειτα, για να μην μελαγχολούν τα ψαράκια, θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολειά τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θα έπρεπε λογουχάρη να μάθουν γεωγραφία, για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες, όταν αυτοί κάπου τεμπελιάζουν. Βέβαια, το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών. Θα τους μάθαιναν ότι για ένα ψαράκι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ωραιότερη αρετή από το να θυσιάζεται πρόθυμα κι ότι τα ψαράκια θα έπρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες, προπαντός όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν για ένα ωραίο μέλλον. Θα έδιναν στα ψαράκια να καταλάβουν πως αυτό το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο, όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε. Τα ψαράκια θα έπρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές, εγωιστικές και μαρξιστικές διαθέσεις, κι αν τύχαινε κανένα από δαύτα να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες, τα άλλα τα ψαράκια θα έπρεπε να τα αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες.


Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έκαναν βέβαια αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους, για να κυριέψουν ξένα κλουβιά και ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν τα ψαράκια ότι ανάμεσα σ' αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά. Τα ψαράκια θα τους έλεγαν, είναι ως γνωστό βουβά, σωπαίνουν ωστόσο σε όλότελα διαφορετικές γλώσσς, γι' αυτό και είναι αδύνατο να καταλάβει το ένα τ' άλλο. Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε μερικά εχθρικά ψαράκια που σωπαίνουν σ' άλλη γλώσσα, θα καρφίτσωναν κι από 'να παράσημο από φύκι και θα του έδιναν τον τίτλο του ήρωα.


Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαν και τη δική τους τέχνη. Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παράσταιναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμάσια χρώματα, και τα στόματά τους θα ήταν σαν τους κήπους της Βαβυλώνας, όπου μπορεί να κάνει κανείς τρελό σεργιάνι. Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πως ηρωικά ψαράκια με την μπάντα μπροστά θα ορμούσαν μαγεμένα και νανουρισμένα με τις πιο όμορφες σκέψεις στο στόμα των καρχαριών. Δε θα έλειπε βέβαια και η θρησκεία, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Αυτή θα δίδασσκε ότι τα ψάρια μονάχα στην κοιλιά των καρχαριών θα άρχιζαν να γεύονται την αληθινή ζωή.


Εξάλλου, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, όλα τα ψαράκια δε θα ήταν πια ίσα κι όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από δαύτα θ' αποχτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα άλλα ψαράκια. Όσα μάλιστα είναι λίγο πιο μεγάλα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιο μικρά. Αυτό θα ήταν άλλωστε ευχάριστο για τους καρχαρίες, γιατί έτσι εκείνοι δε θα χρειάζονταν πια παρά να καταπίνουν συχνότερα πιο μεγάλες μπουκιές. Και τα πιο μεγάλα ψαράκια, αυτά που θα είχαν τις ψηλές θέσεις, θα φρόντιζαν για την τάξη ανάμεσα στα ψαράκια και θα γίνονταν δάσκαλοι, αξιωματικοί και μηχανικοί στα ψαροκλουβιά. Κοντολογίς, μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα...

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε την εθνικιστική υστερία (video)

Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε η Ακαδημία Αθηνών με την απόφαση της να βραβεύσει, μεταξύ άλλων, την δασκάλα υπερεθνικίστρια Χαρά Νικοπούλου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ακαδημίας, το βραβείο απονέμεται «για την αυταπάρνηση και την εθνοπρεπή της στάση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της ως δασκάλας στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου τα έτη 2004-08».

Η κα Νικοπούλου που πρωτοστάτισε στην εκστρατεία κατά του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή εκφράζει συνεχώς -όπως θα δείτε στα βίντεο που ακολουθούν - την αγωνία της για το μέλλον του ελληνισμού που απειλείται από τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς και τους Τούρκους.



Στόχος της είναι η αποτροπή δημιουργίας δίγλωσσων νηπιαγωγίων στην Θράκη μια πολιτική που, όπως υποστηρίζει, οδηγεί σε αφελληνισμό και την επικράτηση των επεκτατικών σχεδίων της Άγκυρας.

Ενδεικτική της μεθόδου της είναι το βίντεο που ακολουθεί, όταν την 25η Μαρτίου ένα κορίτσι της μειονότητας, είπε το «πατριωτικό» ποίημα: «Να ανάψω μια φλόγα σε όλη την τουρκιά κ.λπ» Στο 4' του βίντεο:



Στο επόμενο βίντεο η κα Νικοπούλου εκφωνεί λόγο για την πατρίδα μας. Τι είναι η πατρίδα μας;



Τα μέλη της Ακαδημίας βράβευσαν μια εκπαιδευτικό η οποία παρέκαμψε τα αναλυτικά προγράμματα του υπουργείου Παιδείας, αγνόησε την ιδιαιτερότητα της μειονοτικής περιοχής και, θεωρώντας ότι αυτό είναι το πατριωτικό της καθήκον, επιχείρησε να καταργήσει την εκπαίδευση στη μειονοτική γλώσσα και, γενικώς, χώρισε τους μαθητές της βάσει γλωσσικών και θρησκευτικών διαφορών... Αλίμονο αν και η Ακαδημία αρχίσει να επιβραβεύει όσους θεωρούν ότι οι κεντρικές πολιτικές της χώρας (για το μειονοτικό, την εκπαίδευση, τις διεθνείς σχέσεις) είναι κακές και κάνουν τη δική τους ιδιωτική πολιτική.

T.I.

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

«Εξοργιστείτε!» του Στεφάν Χέσελ








Ο 93χρονος ήρωας της Αντίστασης, Στεφάν Χέσελ, υπέγραψε το µπεστ σέλερ των Χριστουγέννων στη Γαλλία µε ένα πολιτικό «κάλεσµα στα όπλα». 


Στις 30 σελίδες του δοκιµίου που φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εξοργιστείτε!» («Indignez vous!» εκδ. Indigène), ο 93χρονος αντιστασιακός Στεφάν Χέσελ καλείτους αναγνώστες να θυµώσουν µε την κατάσταση που επικρατεί στη γαλλική κοινωνία. Τοκάλεσµά του βρίσκει θερµή ανταπόκριση. Τις τελευταίες πέντε εβδοµάδες όµως το «Εξοργιστείτε!» βρίσκεται στην κορυφή των ευπώλητων, εκτοπίζοντας από τις πρώτες θέσεις το τελευταίο µυθιστόρηµα του σταρ των γαλλικών γραµµάτων Μισέλ Ουελµπέκ αλλά κι ένα πλήθος χριστουγεννιάτικων βιβλίων.

Εως σήµερα έχουν πουληθεί 600.000 αντίτυπα και ο εκδότης έχει πλέον κάθε λόγο να πιστεύει ότι οι πωλήσεις θα φτάσουν το ένα εκατοµµύριο. Σύντοµα, το βιβλίο θα κυκλοφορήσει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Πώς εξηγείται η επιτυχία; Ασφαλώς έναν ρόλο έπαιξε το ταλέντο του συγγραφέα. Αλλά και η ίδια η ιστορία του: Ο Στεφάν Χέσελ γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1917 και µετανάστευσε στη Γαλλία στην ηλικία των 7 ετών. Η φιλελεύθερη µητέρατου ΕλενΓρουντ - Χέσελ ήταντο πραγµατικό πρόσωποπου κρυβόταν πίσω απότην ηρωίδα της νουβέλας «Ζιλκαι Τζιµ»,η οποία µεταφέρθηκε στον κινηµατογράφο από τον Φρανσουά Τριφό καιµιλά γιαµια γυναίκα που ερωτεύεται δυο φίλους. Στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής ο Χέσελ πήρε µέρος στην αντίσταση. Συνελήφθη και βασανίστηκε. Μετά τον πόλεµο συµµετείχε στη σύνταξη της οικουµενικής διακήρυξης των δικαιωµάτων του ανθρώπου. Αργότερα έγινε διπλωµάτης.

Ο Χέσελ γράφει στο βιβλίο του ότι οι γάλλοι πολίτες πρέπει να ενστερνιστούν και πάλι τις αξίες της γαλλικής αντίστασης.

 «Αυτή είναι µια έκκληση στους πολίτες, νέουςκαι γέρους,να αναλάβουντην ευθύνη για τα πράγµατα που δεν λειτουργούν σωστά στην κοινωνία µας», γράφει. Οι αιτίες που κάνουν τον Χέσελ να θυµώνει είναι το χάσµα ανάµεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, η µεταχείριση που επιφυλάσσου ν οιγαλλικές αρχές στους λαθροµετανάστες, η µόλυνση του περιβάλλοντος,η φίµωση του Τύπου.






ΝΕΑ

"Το ονομά μου είναι άνθρωπος"



«Έχω πολλούς πατέρες κι έχω πολλές μητέρες
 Κι έχω πολλές αδερφές κι έχω πολλούς αδερφούς
Οι αδελφοί μου είναι μαύροι κι οι μητέρες μου κίτρινες
...Κι οι πατέρες μου είναι κόκκινοι κι οι αδελφές μου ανοιχτόχρωμες.
Κι είμαι πάνω από δέκα χιλιάδων χρόνων
Και τ' όνομά μου είναι άνθρωπος
Και ζω απ' τον αέρα και ζω απ' το ψωμί
Και ζω απ' το φως και ζω απ' την αγάπη
Κι έχω δυο μάτια κι όλα μπορώ να τα δω
Κι έχω δυο αυτιά κι όλα μπορώ να τα καταλάβω.
Κι έχουμε έναν εχθρό, αυτός μας στερεί τη μέρα
Ζει απ' τη δική μας τη δουλειά
Και ζει απ' τη δύναμή μας
Κι έχει δυο μάτια και δεν θέλει να δει
Κι έχει δυο αφτιά, κι όμως δεν θέλει να καταλάβει.
Κι είναι πάνω από δέκα χιλιάδων χρόνων
Κι έχει πολλά ονόματα.
Και ξέρω, θα πολεμήσουμε
Και ξέρω, θα νικήσουμε
Και ξέρω, θα ζήσουμε
Και θ' αγαπηθούμε
Κι ο πλανήτης Γη
Σ' όλους μας θ' ανήκει
Κι ο καθένας θα έχει αυτό που χρειάζεται
Και δεν θα πάρει πια δέκα χιλιάδες χρόνια
Γιατί έφτασε η ώρα»




Διαδάστε περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του Ρολφ Πόλε στο: active




Ο τίτλος που διάλεξε για το βιβλίο του («Το όνομά μου είναι άνθρωπος») συνοψίζει όλα του τα πιστεύω. Τους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού του γερμανικού ροκ συγκροτήματος «Ton, Steine, Scherben» απήγγειλε ο Ρολφ Πόλε ως προσωπική δήλωση στη δίκη του, τον Σεπτέμβριο του 1973.









active

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Το 2010 σε ένα λεπτό


Ένα slideshow 60 δευτερολέπτων με τα σημαντικότερα γεγονότα του 2010, όπως τα κατέγραψε το πρακτορείο Reuters.


Από το 0:29 έως το 0:35 του video οι συγκρούσεις μεταξύ ΜΑΤ και διαδηλωτών στις πορείες εναντίον του μνημονίου στην Αθήνα.




Το απεχθές χρέος και ο λογαριασμός όσων φάγαμε (μαζί)


















Επειδή δεν θα πληρώναμε ποτέ σε ένα εστιατόριο χωρίς πρώτα να δούμε το λογαριασμό, αποφασίσαμε ότι έτσι θα πρέπει να γίνει και με την αποπληρωμή του χρέους.


Ζητάμε το αυτονόητο.


Να μας φέρουν το λογαριασμό από αυτά που φάγαμε μαζί τους.

Ρίχνουμε λοιπόν κλεφτές ματιές στην έννοια του απεχθούς χρέους, παρακολουθούμε τον πρόεδρο του Ισημερινού να κάνει μια από τις μεγαλύτερες τρίπλες στην παγκόσμια οικονομική ιστορία και αφήνουμε τον Λιστ να πενθεί για την εκτέλεση ενός αυτοκράτορα που χρώσταγε πολλά.

Άρης Χατζηστεφάνου.



Από την εκπομπή του Άρη Χατζηστεφάνου Infowar (πατήστε για να ακούσετε την εκπομπή)

Ούτε ένα ευρώ για τους πρόσφυγες, αλλά δις για τις τράπεζες

Τα τελευταία γεγονότα με πρωταγωνιστές τους μετανάστες που διαβιούν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στην πόλη μας έφερε και πάλι στο προσκήνιο την ανάγκη μιας διαφορετικής προσέγγισης του θέματος. Η δημιουργία προβλημάτων στη ζωή της πόλης και των πολιτών γίνεται αφορμή για την αναζήτηση και την ανάδειξη των διαφορετικών προσεγγίσεων

Φτάνει πια η υποκρισία και η αναλγησία αρχόντων και κυβερνώντων!

  Ως λαός κατά το παρελθόν έχουμε βρεθεί αρκετές φορές στη θέση των προσφύγων τόσο κατά τη διάρκεια των πολέμων όσο και κατά τη διάρκεια της χούντας. Έχουμε μεταναστεύσει αναγκασμένοι είτε από τον πόλεμο, είτε από τη φτώχεια, είτε από πολιτικούς διωγμούς. Σήμερα, κάποιοι άλλοι λαοί βρίσκονται σε αυτή τη θέση και οι ευθύνες μας για αυτό ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ είναι δεδομένες. Ως Πολιτεία λοιπόν θεωρούμε αυτονόητη την ευθύνη μας για την προστασία των προσφύγων, με βάση τις διεθνείς συνθήκες και το Σύνταγμα, όχι μόνο γιατί βρεθήκαμε στην ίδια θέση αλλά γιατί οι αξίες της αλληλεγγύης και της ελευθερίας είναι που δίνουν νόημα στη ζωή μας. 


  Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αποδεικνύουν ,δυστυχώς, με τον χειρότερο τρόπο την αποτυχία των πολιτικών που εφαρμόστηκαν έως σήμερα. Όχι επειδή δεν συνέχισαν την βάρβαρη εκδίωξη των προσφύγων από την Πάτρα αλλά γιατί κινούνταν σε λάθος κατεύθυνση.

Η παρουσία εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια στην πόλη μας των προσφύγων , παρά τις επίμονες και καταδικαστέες προσπάθειες εκδίωξής τους , καταδεικνύει την αναγκαιότητα η Πολιτεία και οι τοπικές αρχές να αντιμετωπίσουν το ζήτημα στο πλαίσιο μιας συντονισμένης προσπάθειας που έστω και εάν δεν επιλύει το ζήτημα της προσφυγιάς θα αντιμετωπίζει προβλήματα κοινωνικής συνοχής. 


   
Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι πρόσφυγες είναι το πρόβλημα.
Διατείνονται ότι έχει προτεραιότητα το συμφέρον του Έλληνα. Είναι οι ίδιοι που πρόθυμα υπέγραψαν το μνημόνιο δίνοντας προτεραιότητα στο συμφέρον των εταίρων και των δανειστών μας. Ξεχνούν ότι εάν βάλεις στην άκρη τα δίκαια των πιο καταπιεσμένων σύντομα θα είσαι εσύ στη θέση αυτή και δεν θα βρεθεί κανείς να σε υποστηρίξει.

Οι πρόσφυγες δεν είναι το πρόβλημα.

  Η τραγική κατάσταση στην οποία διαβιούν είναι το αποτέλεσμα του γκρεμίσματος του όποιου κοινωνικού κράτους είχε δημιουργηθεί ένα γκρέμισμα στο οποίο συναίνεσαν και συναποφάσισαν.

Είναι αποτέλεσμα της αποδοχής του ρόλου του δεσμοφύλακα που επέβαλαν οι εταίροι μας στη χώρα με τη συνθήκη του ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ.
Ούτε ένα ευρώ για τους πρόσφυγες αλλά δις για τις τράπεζες. Δεν θα αφήσουμε, έλεγαν, το όνειρο του μετανάστη να γίνει εφιάλτης για την πόλη αλλά δέχτηκαν με περισσή ευκολία ο εφιάλτης της κρίσης που με τη βία πληρώνει ο λαός μας να θρέφει τα όνειρα των τραπεζιτών και των υποτακτικών τους.
Οι πρόσφυγες δεν θα γίνουν ο αποδιοπομπαίος τράγος της Ιστορίας.

Είμαστε μαζί τους γιατί ξέρουμε ότι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους είναι συνυφασμένη με την υπεράσπιση της κοινωνίας της ισότητας, της αλληλεγγύης και του αγώνα για αυτές τις αξίες, με την αναβάθμιση της ζωής στην πόλη μας.
Εάν θέλει η Πολιτεία μια κοινωνία χωρίς προβλήματα συνύπαρξης θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει. Τον τρόπο να λύσουν τα προβλήματα τον ξέρουν.
Το θέλουν όμως;Πάτρα 22/12/2010


ΚΙΝΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ

Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος


active

Συναυλία διαμαρτυρίας στην Κερατέα σήμερα

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Συγκοινωνίες χωρίς εισητήριο



Επιστολή μαθητή-κατοίκου Κερατέας προς Κράτος και ΜΜΕ

   Αγαπητοί Κοι που κυβερνάτε αυτόν τον τόπο, (συμπεριλαμβανομένων και των ΜΜΕ), τις τελευταίες 10 ημέρες ζώ – βλέπω γεγονότα στην πόλη μου τα οποία με έκαναν να μεγαλώσω απότομα να καταλάβω και να βιώσω μέσα μου μερικές αλήθειες που μέχρι τώρα μόνο υποπτευόμουν χωρίς να είμαι σίγουρος! Είμαι 16 χρονών μαθητής του Λυκείου Κερατέας και στέλνω αυτήν την επιστολή σ ΄ αυτούς που κυβερνούν, παίρνουν αποφάσεις, ενημερώνουν, ενεργούν και ορίζουν το μέλλον μας! Το μέλλον των παιδιών μιας χώρας περήφανης με ένδοξο και λαμπρό παρελθόν, μίζερο – στενάχωρο παρόν δίχως αξίες, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοκρατία και ένα μέλλον δυσοίωνο, άσχημο και καταθλιπτικό χωρίς την ύπαρξη όλων αυτών που χαρακτηρίζουν την ουσία και την ερμηνεία της ανθρώπινης ύπαρξης.

  Η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα είναι 8 χμ από την θάλασσα, έχει βουνά με δάση και ομορφιές απείρου κάλλους! Το όμορφο περιβάλλον και η πλούσια φύση είναι αναπόσπαστα κομμάτια της πόλης μου – της ζωής μου. Έρχεστε λοιπόν εσείς Κε Πρωθυπουργέ, Κα Μπιρμπίλη, Κε Πάγκαλε, Κε Μπόμπολα…Κοι υπεύθυνοι, και σχεδιάσατε να δημιουργήσετε μια μεγάλη χωματερή (Χ.Υ.Τ.Α) στην περιοχή του Οβριόκαστρου λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της Κερατέας, της πόλης μου. Η σύμβαση μιλάει για ΧΥΤΑ και όχι ΧΥΤΥ όπως διαρρέει εσκεμμένα ο Τυπος και τα ΜΜΕ. Ακόμη κι εγώ ένα 16χρονο παιδί με λίγη ενημέρωση από το Ιντερνετ κατάλαβα την διαφορά όπως κατάλαβα και το μέγεθος της καταστροφής που θα επωμιστούμε όλοι όσοι ζούμε εδώ! Ακόμη κι εγώ ενημερώθηκα ότι ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, μια τεραστίων διαστάσεων χωματερή δηλαδή, απορρίπτεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως λύση ξεπερασμένη και τρομερά ζημιογόνα στο περιβάλλον ενώ έχειανακαλύψει εδώ και χρόνια σύγχρονες υποδομές διαχείρισης απορριμμάτων, οι οποίες προστατεύουν και το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων, πράγματα που δεν συμπεριλαμβάνονται στα σχέδιά σας για μας.

  Αγαπητοί Κοι, πως μπορείτε να με πείσετε ότι δεν λειτουργείτε παράνομα αφού:

 Η περιοχή ανήκει στην ευρύτερη περιοχή της Λαυρεωτικής που έχει χαρακτηριστεί ως “Τοπίο Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους” (ΦΕΚ 852/Β/03-09-1980)
Η περιοχή είναι Ιστορικός και Αρχαιολογικός Χώρος (ΦΕΚ 107/Β/29-12-1995)
Μέσα στον προτεινόμενο χώρο υπάρχει νόμιμη κατοικίαΠως μπορείτε να με πείσετε ότι ενδιαφέρεστε για το περιβάλλον και την υγεία μας όταν εκεί που σχεδιάζεται να τοποθετηθεί ο Χ.Υ.Τ.Α. θα μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα και τις παραλίες αφού στο κέντρο του χώρου υπάρχει πηγή και το υδατόρευμα Μουζάκι διασχίζει κατά μήκος όλο τον χώρο των εγκαταστάσεων; Η περιοχή είναι πλούσια σε ορυκτά, τόσο σε ποσότητες, όσο και σε ποικιλία μεταλλευμάτων ενώ επίσης υπάρχουν αρχαίες μεταλλευτικές στοές.
Παρόλα αυτά δώσατε εντολή στα ΜΑΤ να καταλάβουν τον χώρο ώστε να ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής δίχως να ακούσετε ούτε να νοιαστείτε στο ελάχιστο για μας τα παιδιά που τρώμε, πίνουμε και αναπνέουμε σ ΄ αυτήν την Πόλη!
Ένιωσα και νιώθω τόσο μεγάλη θλίψη! Απογοήτευση! Και Οργή όταν μαζί με όλους σχεδόν τους συμμαθητές και συμμαθήτριές μου διαδηλώσαμε μπροστά στα Ματ κι εκείνοι μας χτύπησαν άσχημα ενώ μας πέταξαν χημικά χωρίς λόγο και αιτία. Μας ξυλοφορτώνουν κάθε βράδυ όταν πάμε με φίλους να δώσουμε παρόν στον αγώνα μας, στον αγώνα υπέρ της ελευθερίας της Πόλης μου από αδίστακτους καταπατητές!
Πόση ντροπή και εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ένοιωσα όταν συνέλαβαν έναν φίλο μου ηλικίας 16 χρονών, του πέρασαν χειροπέδες και του κατέβασαν τα παντελόνια!
Ήμουν μπροστά και είδα πολλά! Ξύλο, βρισιές, χημικά σε γέρους και γυναίκες.. πολλά τα οποία με έκαναν να χάσω την παιδική αφέλειά μου και να δώ το άλλο πρόσωπό σας. Μια ερώτηση τριγυρνάει μέρες στο μυαλό μου, μια ερώτηση απευθυνόμενος σε σας Κοι Υπεύθυνοι, ΓΙΑΤΙ;; Γιατί συμβαίνουν και γιατί κάνετε τέτοια πράγματα; Τι στόχους έχετε; Τι οφέλη;
Σ΄ αυτές τις λίγες γραμμές προσπαθώ να αποτυπώσω και να δείξω την αλήθεια που συμβαίνει εδώ στην Πόλη μου, την αλήθεια Κύριοι εσείς των ΜΜΕ που εσκεμμένα αποκρύβετε!
Το μάθημα Τεχνολογία Επικοινωνιών το οποίο διδάσκομαι κάπου αναφέρει ότι τα ΜΜΕ θεωρούνται 4η εξουσία και καθορίζουν τα πολιτικά δρώμενα σε κάθε χώρα. Αυτή η αναφορά του βιβλίου συζητήθηκε και πέρασε στ΄ αυτιά μας δίχως να κατανοήσουμε σε βάθος τον τρόπο με τον οποίο γίνετε αυτό. Εξ αιτίας λοιπόν όλων αυτών που συμβαίνουν στην περιοχή μου έμαθα και κατανόησα πολύ καλά πως τα ΜΜΕ επηρεάζουν την Πολιτική ζωή αλλά και την Κοινωνία μας! Κανένα κανάλι από τα ΜΜΕ δεν αναφέρεται με σαφήνεια και ειλικρίνεια στα γεγονότα που συμβαίνουν στην Κερατέα, δυστυχώς ούτε ο τύπος παρά μόνο λίγα ενημερωτικά sites και blogs στο Ιντερνετ. Βέβαια μερικοί δεν διστάζουν να παραπληροφορήσουν, να κρύψουν την αλήθεια και να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Το να είσαι Δημοσιογράφος το θεωρώ λειτούργημα! Η αληθινή και σωστή ενημέρωση είναι μεγάλη αξία! Πείτε μου Λοιπόν Κύριοι Δημοσιογράφοι και καναλάρχες, γιατί δεν μεταδίδετε τα γεγονότα στην Κερατέα και δεν ενημερώνετε τον κόσμο όπως του αξίζει να ενημερωθεί; Γιατί δεν δείχνετε όλη την αλήθεια, τον αγώνα, την υποβάθμιση, τον εξευτελισμό που ζούνε οι κάτοικοι και τα παιδιά της πόλης αυτής; Πιστεύετε πως οι Έλληνες πολίτες ενδιαφέρονται να μάθουν για τον «Καινούριο έρωτα του Χατζηγιάννη ή για την ζωή της Μενεγάκη» περισσότερο από γεγονότα και αποφάσεις βίας κατά των κατοίκων μιας πόλης 15.000 ανθρώπων; Πιστεύετε πως το X-Factor αφορά περισσότερο τους συνομήλικούς μου απ ότι το μάθουν πως μερικοί μαθητές του Λυκείου Κερατέας έφαγαν ξύλο γιατί δεν θέλουν να ζουν κοντά στα σκουπίδια; Αλήθεια δείξατε στον κόσμο σήμερα πως ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ευλόγησε των αγώνα όλων των κατοίκων ενάντια στα συμφέροντα των μεγάλων κατασκευαστών που θέλουν να φτιάξουν ΧΥΤΑ στην Κερατέα.
Πιστεύω όμως και διατηρώ την ελπίδα πως πάνω από συμφέροντα, κέρδη και εξουσία θα βάλετε εμάς τους νέους, τα παιδιά σας σε πρώτη μοίρα και θα ενεργείτε πάντα για το καλό μας!
Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα που ξεκινήσαμε μέχρι τελικής πτώσεως και εξάντλησης!

Ευχαριστώ,
Μαθητής Λυκείου Κερατέας.

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Πυροβολισμοί με πλαστικές σφαίρες στην Κερατέα



Μέτα από τη πρωτοφανή αντίσταση που συνάντησε το Ελληνικό Ιδιωτικό-Κράτος του Μπόμπολα και των άλλων δημοκρατικών δυνάμεων, όλοι όσοι ασχολούνται λίγο παραπάνω με θέματα καταστολής το περίμεναν. Οι δυνάμεις κατοχής έβαλαν κατά των κατοίκων με πλαστικές σφαίρες, οι οποίες “υποτίθεται” είναι παράνομες. Αν και το να μιλάμε για την όποια “δικαιοσύνη” στην Ελλάδα είναι ανέκδοτο. Βέβαια αναβαθμίστηκε και οι στρατηγική των μηχανισμών ως προς την αντιμετώπιση του ξεσηκωμού των κατοίκων. Από τη Παρασκευή ο εισαγγελέας προσπαθούσε να διαπραγματευτεί με τους τοπικούς “άρχοντες” τη παράδοση “40 ατόμων ….και δεν θα χάσετε”. Φυσικά εννοούσε όλους τους αλληλέγγυους-ες που πήγαν στη περιοχή για να στηρίξουν τον αγώνα των κατοίκων. Άλλωστε είναι προτιμότερο να φταίνε για μια ακόμα φορά οι αναρχικοί παρά να αναγκαστεί το Μέγκα-Τσάνελε να μιλήσει για τις μολότωφ των κατοίκων.

Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε σύλληψη νεολαίου της περιοχής ο οποίος κατηγορείται για κακούργημα με το κουκουλονόμο επειδή φορούσε κασκόλ σε περιοχή με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν και επάνω του βρέθηκαν κλειδιά και τσιγάρα. Για μια ακόμα φορά βλέπουμε το μηχανισμό : δυνάμεις κατοχής – δικαιοσύνη – media – υπουργοί παρατρεχάμενοι, να προσπαθεί να καταστρέψει ζωές για παραδειγματισμό. Τη στιγμή που ακόμα και ηλικιωμένες κυρίες διαμαρτύρονταν, σύμφωνα με μαρτυρίες, γιατί τελείωναν γρήγορα οι μολότωφ, ενώ οι κάτοικοι έχουν δείξει 8 μέρες πρωτόγνωρα σημάδια αντίστασης.




Για τι άλλο να μιλήσουμε..για το γεγονός ότι από τη προηγούμενη Δευτέρα και μετά οι βλαχοκαουμπόυδες των ΜΑΤ φώναζαν “Χούντα ρε” καθώς χτυπούσαν ηλικιωμένους και μικρά παιδιά; Για τα μεγάφωνα της αύρας που φώναζαν στους κατοίκους “γυρίστε σπίτια σας γιατί το είπε ο εισαγγελέας” ; Για το γεγονός ότι υπάρχουν 2000 μπάτσοι στη περιοχή οι οποίοι έφτασαν σε σημείο να χτυπάνε με τα γκλόπ πόρτες σπιτιών ουρλιάζoντας “θα σας λιώσουμε” ; Για τα μπουλούκια των ασφαλιτών που έκαναν βόλτα μέσα στη Κερατέα;

Για όποιον δεν έχει καταλάβει ή δε θέλει να το κάνει: Αυτή είναι η ουσία του Κράτους . Είναι οι πιο αυθεντικές στιγμές του. Μια μηχανή καταναγκασμού την οποία νέμονται ως λάφυρο , τοπικές και διεθνείς ελίτ , που είχαν τα φράγκα ώστε να έρθουν στην εξουσία, λαδώνοντας μάνατζερ, παρατρεχάμενες μετριότητες του τίποτα για να γράφουν στα free press, χουντοστρατηγούς της αστυνομίας έτοιμους για όλα, χομπίστες καουμπόυδες και πρώην χουλιγκάνια για τις μηχανές του κιμά των ΜΑΤ και Δέλτα-Δίας και με κομπάρσους όλους εμάς, πνιγμένους στα εικονικά χρέη και δεμένους με την δήθεν αναγκαιότητα της εργασίας για βιοπορισμό. Όποιος κατάλαβε , κατάλαβε.

Κερατέα, το χρονικό της σύγκρουσης





Οι εικόνες που μας έρχονται από την Κερατέα αποτελούν το προμηνυμα των όσων έπονται σε πανελλαδική και πανευρωπαϊκή κλίμακα. Η αγανάκτηση των κατοίκων δεν βρίσκει για μια ακόμη φορά έναν αποδέκτη κι έτσι οι βίαιες συγκρούσεις είναι το αποτέλεσμα. Ως γνωστόν, αποφασίστηκε να κατασκευασθεί Χώρος Υγειονομικής Ταφής (ΧΥΤΑ) στην περιοχή, παρότι αποτελεί αρχαιολογικό χώρο και παρότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε την διακοπή της λειτουργίας των ΧΥΤΑ σε όλη την Ευρώπη.

Οι πολίτες της Κερατέας, απομακρυνόμενοι από νεκρούς διασπαστικούς τίτλους, όπως αριστερός και δεξιός, πλούσιος ή φτωχός, ενώθηκαν ώστε να αποτρέψουν την περιβαλλοντική και πολιτιστική καταστροφή που ερχόταν με κυβερνητική απόφαση στην περιοχή τους. Και ο δρόμος τους δεν ήταν και δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Κάθε άλλο…

Καθημερινά στήνουν οδοφράγματα για να αποτρέψουν τον ερχομό των εργολάβων, ενώ αρκετές διμοιρίες ΜΑΤ προβαίνουν σε ξυλοδαρμούς, χρήση απαγορευμένων χημικών, εκφοβισμούς και ψυχολογική βία. Είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο η σύλληψη πολιτών που κατηγορούνται ψευδώς για κακουργήματα, είτε γιατί είχαν πάνω τους ένα πακέτο τσιγάρα και ένα φουλάρι είτε απλά γιατί πήγαν να βοηθήσουν τον αδερφό τους που είχαν συλλάβει τα ΜΑΤ και συνέλαβαν κι αυτούς.

Ο δήμαρχος Κερατέας, Σταύρος Ιατρού για μια ακόμα φορά τόνισε την ανάγκη να παρθούν άμεσες αποφάσεις, ώστε να αποχωρήσουν τα ΜΑΤ από την περιοχή πριν γίνουμε μάρτυρές χειρότερων κακών.

Όσο η περιοχή βρίσκεται υπό κατοχή τόσο εξαγριώνονται οι κάτοικοι. Οφείλουν να αποσύρουν αμέσως τις δυνάμεις τους που βρίσκονται παράνομα στο τόπο μας και περιφρονούν δήθεν παράνομα οχήματα. Θα είναι υπεύθυνοι για τις εξελίξεις που κάθε μέρα γίνονται και χειρότερες. Ο κόσμος είναι ανεξέλεγκτος και δεν θα υποχωρήσει. Ας το κατανοήσουν οι υπουργοί πριν θυσιαστεί ανθρώπινη ψυχή. Έχουν οδηγήσει τα πράγματα σε μια κατεύθυνση που μόνο κακό μπορεί να επιφέρει. Πρέπει να σταματήσουν και να φύγουν πριν νυχτώσει. Δεν πρέπει να βιώσουμε και άλλη νύχτα συμπλοκών. Παρακαλώ ιδιαίτερα να πρυτανεύσει η λογική.



Αλληλέγγυοι με τους κατοίκους της Κερατέας στάθηκαν και συνάνθρωποι μας από μακρινές αποστάσεις που έσπευσαν προς βοήθεια. Πολίτες χωρίς σημαίες, χωρίς κομματικές ταμπέλες, αλλά και πλειάδα αντιεξουσιαστών συνεχίζουν να στηρίζουν έμπρακτα των αγώνα των κατοίκων. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω ανταπόκριση:

Αργά το βράδυ της Πέμπτης, μια παρέα ηλικιωμένων αναρωτιόταν με παράπονο: «Πού είναι οι αναρχικοί να μας βοηθήσουν;»,
-«Είναι στην Αθήνα τώρα, παππού, αλλά θα έρθουν», τους έλεγαν για να τους καθησυχάσουν.
Δεκάδες κάτοικοι επιβεβαιώνουν πως μια ομάδα γυναικών προχωρημένης ηλικίας διαμαρτυρήθηκε στον δήμο και στους τοπικούς άρχοντες…… πως έχουν τελειώσει οι μολότοφ!!!







Οφείλουμε να αναφέρουμε πως το καθεστώς στην περιοχή δεν θυμίζει απλά, είναι καθεστώς δικτατορίας. Περιπολικά έχουν αποκλείσει κάθε οδικό άξονα, ελέγχοντας τα διερχόμενα αυτοκίνητα και τους επιβάτες. Άμεσος στόχος των δυνάμεων καταστολής είναι η σύλληψη αλληλέγγυων αναρχικών, ώστε να συκοφαντήσουν για μια ακόμη φορά την εξέγερση των κατοίκων. Οι κάτοικοι, φυσικά, αρνούνται να παραδώσουν στην αστυνομία αυτούς που στηρίζουν τον αγώνα τους στους δρόμους…



active

Αναστολή της απεργίας πείνας στις φυλακές


Ανεστάλη η αποχή από το συσσίτιο, καθώς και η απεργία πείνας των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές, μετά από τη δέσμευση της ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης ότι θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα των κρατουμένων για εξάλειψη των πειθαρχικών ποινών τους. Στο μεταξύ, τοποθετήθηκαν, με απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου Πολιτικής και Ποινικής Δικαιοσύνης, οι επόπτες εισαγγελείς των φυλακών.

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων σε ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Κρατουμένων αναφέρει: «Πάνω από 9.000 κρατούμενοι και κρατούμενες σε όλη την Ελλάδα, παρά τις αντίξοες συνθήκες και τις πιέσεις που δεχτήκαμε, αγωνιστήκαμε για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Νιώσαμε την πείνα, αλλά αυτή δεν είναι τίποτα μπροστά στους καθημερινούς εξευτελισμούς και τη στέρηση της ελευθερίας μας».

«Αναστέλλουμε τις κινητοποιήσεις μας, περιμένοντας από την κυβέρνηση να κάνει πράξη τις δημόσιες δεσμεύσεις της», καταλήγει η ανακοίνωση.

Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης κατέθεσε στη Βουλή τροπολογία στο νομοσχέδιο για τον εξορθολογισμό της Ποινικής Δίκης, με την οποία δίνεται χάρη στις πειθαρχικές ποινές των κρατουμένων.

Αναλυτικότερα, η τροπολογία που κατατέθηκε προβλέπει την εφάπαξ διαγραφή των πειθαρχικών ποινών που έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα στους κρατούμενους. Μέχρι δηλαδή την ψήφιση του νόμου και τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως όλες οι πειθαρχικές ποινές διαγράφονται και παράλληλα δεν θα λαμβάνονται υπ' όψιν για τη χορήγηση των αδειών, την εφαρμογή του θεσμού τής υπό όρους απόλυσης, καθώς και τη χορήγηση άλλων ευεργετικών μέτρων.

Η επίμαχη τροπολογία εξαιρεί από τα εν λόγω ευεργετήματα τα βαριά πειθαρχικά που αφορούν δωροδοκία υπαλλήλου, άσκηση βίας κατά μελών του προσωπικού, απόδραση και εισαγωγή ναρκωτικών στις φυλακές. Επιφέρετε, δηλαδή, η διαγραφή των πειθαρχικών ποινών, με συνέπεια να μπορούν να αποφυλακιστούν εκατοντάδες κρατούμενοι, καθώς είναι πλέον δυνατή η ενεργοποίηση του θεσμού της υπό όρων απόλυσης, ενώ συγχρόνως θα επιτρέψει και σε άλλους κρατούμενους να λαμβάνουν άδειες και να κάνουν ευεργετικά ημερομίσθια.

Παράλληλα, τοποθετήθηκαν οι επόπτες εισαγγελείς των φυλακών. Συγκεκριμένα, υπεύθυνη για τις φυλακές Κορυδαλλού τοποθετήθηκε η Αντεισαγγελέας Εφετών Ελένη Κοντακτσή, ενώ παράλληλα παρατάθηκε για ένα έτος και η θητεία της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Μαρίας Σπυροπούλου.

Ακόμη, παρατάθηκε για ένα έτος η θητεία του Αντεισαγγελέα Εφετών Αλέξανδρου Κωνσταντίνου ως υπεύθυνου των φυλακών Διαβατών (Θεσσαλονίκης).

Επίσης, παρατάθηκε για ένα ακόμη έτος η θητεία του Αντεισαγγελέα Εφετών Εμμανουήλ Μπότσογλου ως υπεύθυνου των φυλακών Λάρισας και παράλληλα τοποθετήθηκε για ένα έτος και ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Πασχάλης Παπαοικονόμου. Ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Γεώργιος Δούβας τοποθετήθηκε για ένα έτος υπεύθυνος των φυλακών Αγίου Στεφάνου (Πατρών).

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Ο Δεκέμβρης στην ταινία "Οργώνοντας το Χρόνο"

Πολιτικό ντοκυμαντέρ του Κώστα Κολημένου.

Η τιμητική διάκριση που πήρε η ταινία του Κώστα Κολημένου «Οργώνοντας το χρόνο» στο 4οΦεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ στη Χαλκίδα επιβεβαιώνει την αναβίωση του πολιτικού ντοκιμαντέρ. Το ίδιο άλλωστε υποστήριξε και η κριτική επιτροπή με το σκεπτικό της.

Το «Οργώνοντας το χρόνο» δεν είναι απλά πολιτικό είναι κάτι περισσότερο. Είναι μια ταινία ακτιβίστικη αφού ο τρόπος που έγιναν τα γυρίσματα είναι τέτοιος. Ακόμη και ο ίδιος ο σκηνοθέτης υποστηρίζει σε συζητήσεις του πως δεν είναι σκηνοθέτης άλλα ακτιβιστής. Χρησιμοποιώντας την ίδια λογική με την προηγούμενη ταινία του, «Μια κραυγή το Δεκέμβρη», ο Κολημένος καταγράφει αυτή τη φορά τη μεγάλη διαδήλωση της 5ης Μαΐου 2010.

Με μια μικρή κάμερα στο χέρι χώνεται μέσα στους διαδηλωτές, μιλάει μαζί τους, είναι μπροστά στα όσα συμβαίνουν σε εκείνο το μεγαλειώδες συλλαλητήριο – αντίστασης του ελληνικού λαού απέναντι στα μέτρα του ΔΝΤ. Στέκεται και στο τραγικό γεγονός του θανάτου των ανθρώπων στη Μαρφίν θέτοντας το ερώτημα του εάν ήταν αποτέλεσμα προβοκάτσιας. Τα γεγονότα πάντως καταδεικνυόταν πως όπως και να έχει λειτούργησε ως προβοκάτσια.

Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε τις χιλιάδες των διαδηλωτών στο δρόμο, την αγανάκτησή τους, την πολιορκία της Βουλής, την αστυνομία να χτυπά. Βλέπουμε ακόμη διαδηλωτές να λένε τη γνώμη τους μπροστά στην κάμερα για το εάν η διαδήλωση έχει εξεγερσιακό χαρακτήρα, για τη δυνατότητα ανατροπής των μέτρων, για το υπήρξε ή όχι προβοκάτσια στη Μαρφίν. Και όλα αυτά να συνοδεύονται άλλοτε από μουσική, άλλοτε από σιωπές, άλλοτε από λόγο. Οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη τα συνθήματα στους τοίχους έχουν πολλά να πουν. Στο τέλος η κάμερα φεύγει από την Αθήνα, και πηγαίνει στην ελληνική επαρχία, σε ένα χωριό. Ο σκηνοθέτης συναντά ηλικιωμένους ανθρώπους που ζουν εκεί, που πολέμησαν στην αντίσταση και οι οποίοι με τα λόγια τους συνδέουν τα γεγονότα του παρόντος με το παρελθόν. Και είναι, αν μη τι άλλο συγκινητικό, να βλέπεις τα οργωμένα από το χρόνο πρόσωπα των ανθρώπων αυτών να μιλούν με πάθος και να υποστηρίζουν το δίκιο των νέων, των εργαζόμενων, των ανέργων. Γιατί η ιστορία δε σταματά και η αντίσταση είναι ο μοναδικός τρόπος που έχουν οι άνθρωποι για να αντιμετωπίσουν τη βία της εξουσίας.





Δεν είναι ο Νοέμβρης, ούτε ο Δεκέμβρης, είναι κάθε μέρα ο πόλεμος που γίνεται… Η εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη έφερε στην επιφάνεια των πραγμάτων μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που θέλει να διεκδικήσει αυτό το κάτι που του λείπει… Αυτό το κάτι που του έχουνε κλέψει… Τον ένα μήνα που βρισκόμουν στους δρόμους καταγράφοντας με την κάμερά μου πορείες, συγκρούσεις, συναυλίες και διάφορα άλλα δρώμενα, συνάντησα ένα ετερόκλητο ποτάμι ανθρώπων, πολύ θυμωμένο, που βγήκε να ενώσει τη δύναμή του με τους 15άρηδες μαθητές, που την τρίτη μέρα μετά την αναίτια, εν ψυχρώ δολοφονία του συμμαθητή τους, πετροβολούσαν τα αστυνομικά τμήματα σε όλη την Ελλάδα. Αυτό για μένα ήταν ένα γεγονός αμφισβήτησης και όχι απλά οργής.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, θα ήταν πιο λογικό να δούμε τα πράγματα από τη λογική τους πλευρά και να περάσουμε στην επίθεση με τις εμπειρίες του Δεκέμβρη, εμείς οι μεγαλύτεροι, που «σώνει και καλά» έχουμε για όπλο την Τέχνη. Μέσα από αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα και ήδη έχουν γεννηθεί αρκετοί μετά τον περασμένο Δεκέμβρη. Δε φοβούνται τα σπασίματα και το κάψιμο της κάθε τράπεζας, όσο την αλλαγή ρότας της Τέχνης και δε ντρέπομαι να πω, της στρατευμένης Τέχνης, την προπαγάνδα.
Το «θωρηκτό Ποτέμκιν» του Αϊζενστάιν έγινε κατά παραγγελία του ΚΚΣΕ και μάλιστα ολοκληρώθηκε μέσα σε 15 ημέρες! Και έμελλε να γίνει ένα από τα αριστουργήματα της Έβδομης Τέχνης. Η αστική ιδεολογία σαπίζει. Μαζί της πεθαίνει και η Τέχνη, που τόσους αιώνες απομυζούσε.
Ο χώρος της ελευθερίας, της κοινωνικής απελευθέρωσης και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, διαρκεί έναν αγώνα ισόχρονο με την ιστορία των λαών. Αλλάζει ονόματα και αντίπαλους, μένοντας πάντα ανεκπλήρωτος. Οι προγονοί μου, βοσκοί και αντάρτες του ορεινού όγκου των Αγράφων, κατάφεραν να κρατήσουν τον τόπο τους και την κουλτούρα τους ελεύθερη από κάθε κατακτητή εξ ου και το όνομα Άγραφα σημαίνει “μη καταγεγραμμένο”. Θα μου άρεσε να είμαι κομμάτι και συνέχεια αυτής της ιστορίας.”
Κώστας Κολημένος

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Συμβάσεις που δεν έχουν τεθεί σε ισχύ, ένα κράτος πρόνοιας που συρρικνώνεται, ανεπαρκές υπόβαθρο υποδομών και ελλιπές σύστημα στελέχωσης στον τομέα της παιδικής προστασίας και υποστήριξης παιδιών και οικογενειών βρίσκονται πλαισιωμένα από μια ατομικιστική κοινωνία που δεν έχει χώρο για τα παιδιά της. Και δεν εκθέτουμε όλα τα παραπάνω, μόνο λόγω της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας του Παιδιού. Τα προβλήματα είναι εδώ, τα βλέπουμε καθημερινά. Οι ημέρες απλά είναι η αφορμή. Η αφορμή για να αναλογιστούμε ότι παιδιά κακοποιούνται σωματικά και ψυχικά μέσα στην ίδια την οικογένεια, ότι η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων δεν είναι απλά τρεις λέξεις που ηχούν κακόηχα στα αυτιά μας, ότι η παιδική πορνογραφία και ο σεξουαλικός τουρισμός παιδιών δεν αφορά κάποιον άλλον εκτός από τον καθένα μας.
Ενδοοικογενειακή βία και σεξουαλική κακοποίηση
Σύμφωνα με στοιχεία ερευνών του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, κάθε χρόνο στην Ελλάδα 5.000-10.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας υφίστανται κακοποίηση ή παραμέληση από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Όσον αφορά στο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών εντός ιδρυμάτων όπου μπορεί να διαμένουν, παρότι δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία, το φαινόμενο αυτό υφίσταται. Η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών εντός των ιδρυμάτων συνήθως ασκείται από τα μεγαλύτερα προς τα μικρότερα παιδιά, από το προσωπικό του ιδρύματος, είτε από τρίτους που έχουν πρόσβαση στο χώρο των ιδρυμάτων και στα παιδιά που διαμένουν σε αυτά.

Η απουσία επακριβούς εικόνας για την κακοποίηση παιδιών που διαμένουν σε ιδρύματα οφείλεται αφενός, στην έλλειψη ερευνών που θα παρουσίαζαν την υφιστάμενη κατάσταση, τα αίτιά της και προτάσεις για την ανατροπή της και αφετέρου στην ανυπαρξία ενιαίου συστήματος καταγραφής περιστατικών κακοποίησης ανηλίκων. Το πρόβλημα εστιάζεται στη δυσκολία να δοθεί άδεια από τους αρμόδιους φορείς για τη διεξαγωγή μιας τέτοιας έρευνας, ενώ από την άλλη φαίνεται πως υπάρχουν αντιστάσεις και από τα ίδια τα ιδρύματα. Η ίδια δυσκολία αναδεικνύεται ανάγλυφα και στα ήδη υπάρχοντα στατιστικά στοιχεία που διαφέρουν μεταξύ τους, ανάλογα με το φορέα που προχωρά στην καταγραφή περιστατικών και στη συνέχεια στην ποσοτικοποίησή τους.

Όσον αφορά το βιασμό,για παράδειγμα, τα στατιστικά που διατηρεί η Ελληνική Αστυνομία από το 2001 έως το 2008 κυμαίνονται, κάθε χρόνο, από 44 έως 67 περιστατικά, ενώ η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία για το ίδιο θέμα από το 1999 έως το 2006, αναφέρει μηδενικό αριθμό περιστατικών. Το «Χαμόγελο του Παιδιού» δημοσιεύοντας τα στατιστικά στοιχεία της γραμμής, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, παρουσιάζει ως το μεγαλύτερο ποσοστό αυτό της παιδικής κακοποίησης (48%) που αφορά σε παραμέληση παιδιών, ενώ το 44% αφορά σε άσκηση σωματικής βίας. Στη συνέχεια ακολουθούν, η σεξουαλική κακοποίηση παιδιού (3%), η εξώθηση σε επαιτεία (3%), η ψυχολογική - συναισθηματική κακοποίηση (2%) και η παραμέληση - εγκατάλειψη (1%). Θύτες των περιστατικών είναι σε ποσοστό 39% και οι δύο γονείς, σε ποσοστό 38% μόνον η μητέρα, σε ποσοστό 17% ο πατέρας και σε 6% άλλο πρόσωπο. Η παραπάνω δυσαρμονία των στατιστικών αποτελεσμάτων γίνεται πιο κατανοητή αν αναλογιστεί κανείς ότι ελάχιστα περιστατικά κακοποίησης καταγγέλλονται και όταν αυτά καταγγελθούν δεν υπάρχει ένας ενιαίος και οργανωμένος τρόπος καταγραφής τους, με συνέπεια να μην υπάρχει μία βάση δεδομένων για όλη την Ελλάδα, αλλά σποραδικά δεδομένα από διάφορους φορείς.

Τα παιδιά μπορούν να υποβληθούν σε ενδοοικογενειακή βία με δύο βασικούς τρόπους: είτε βλέποντας τους γονείς να εξασκούν βία ο ένας πάνω στον άλλο είτε βιώνοντας σωματικά ή ψυχικά τη βία μέσα από την τιμωρία υπερβολικού. Τέτοιου είδους βιώματα είναι πολύ πιθανόν, σύμφωνα με επιστήμονες, να σημαδέψουν το παιδί για το υπόλοιπο της ζωής του εμπλέκοντάς τα σε καταστάσεις βίας μέσα στις δικές τους σχέσεις ή μέσα στη δική τους οικογένεια μελλοντικά.

Ημερίδα: «Η προστασία του παιδιού κατά την παραμονή του σε ιδρύματα-κέντρα παιδικής προστασίας»Την αύξηση των καταγγελιών κακοποίησης παιδιών στο οικογενειακό περιβάλλον αλλά και η κακοποίηση των παιδιών που φιλοξενούν ιδρύματα, ήταν τα ζητήματα που επισημάνθηκαν στη διάρκεια ημερίδας με θέμα «Η προστασία του παιδιού κατά την παραμονή του σε ιδρύματα-κέντρα παιδικής προστασίας» που διοργάνωσε η Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων «Άρσις». Όπως επισήμανε το ιδρυτικό μέλος της ΜΚΟ «Άρσις», κ.Νίκος Γαβαλάς, τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί οι καταγγελίες για κακοποίηση παιδιών λόγω της οικονομικής κρίσης, ενώ τα ιδρύματα φιλοξενίας κακοποιημένων παιδιών έχουν ανάγκες για σύγχρονες δομές ώστε να καλύψουν τις ανάγκες. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι υπάρχουν 14.000 παιδιά που διαμένουν σε ιδρύματα, τα οποία όμως, δεν επαρκούν, καθώς οι θέσεις είναι περιορισμένες με αποτέλεσμα, οι ειδικοί να συνιστούν ενίσχυση του θεσμού της ανάδοχης οικογένειας. «Κάθε χρόνο φτάνουν στο Συνήγορο του Παιδιού 500-550 αναφορές για παραβιάσεις δικαιωμάτων των παιδιών, αλλά ο αριθμός αυτός είναι πολύ μικρός σε σχέση με τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Μόνο το 6% των αναφορών γίνεται από παιδιά, ενώ οι υπόλοιπες από ενήλικους.
Στη διάρκεια της ημερίδας επισημάνθηκε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη της ανάδειξης του φαινομένου της κακοποίησης και ιδιαίτερα της σεξουαλικής κακοποίησης, προκειμένου να γίνει κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος, ώστε στη συνέχεια να καταστεί δυνατή η επίλυσή του. Οι ομιλητές τόνισαν ότι είναι αναγκαία η μεταρρύθμιση του υπάρχοντος συστήματος με το οποίο λειτουργούν τα ιδρύματα και η έμφαση στη διαδικασία επιλογής και εκπαίδευσης του προσωπικού που τα απαρτίζουν, καθώς και της όλης φιλοσοφίας με την οποία λειτουργούν τα ιδρύματα στην Ελλάδα.

Η γλώσσα των αριθμών σε παγκόσμια κλίμακα
Σύμφωνα με τη Unicef:
-100 εκατομμύρια παιδιά, κυρίως γένους θηλυκού, στερούνται βασική εκπαίδευση
- 22 εκατομμύρια βρέφη στερούνται εμβολιασμό.
- 4 εκατομμύρια νεογέννητα σε όλο τον κόσμο πεθαίνουν κατά τον πρώτο μήνα της ζωής τους.
-9 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν πριν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους.
- 4 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο από διάρροια, ελονοσία ή πνευμονία.
- Πάνω από 22.500 παιδιά την ημέρα χάνουν τη ζωή τους από αιτίες που μπορούν να προληφθούν, όπως έλλειψη εμβολίων, χρήση ακάθαρτου νερού, έλλειψη τροφής ή κακή διατροφή.
- 2 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 ετών είναι φορείς του AIDS.
- 500 εκατομμύρια παιδιά είναι άμεσα ή έμμεσα θύματα βίας.
- 140 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών είναι υποσσιτισμένα.
- 27 εκατομμύρια παιδιά αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, ακολουθώντας τους γονείς τους.
-1,2 εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο πέφτουν θύματα παράνομης στρατολόγησης, εμπορίου,απαγωγής για πορνεία ή αφαίρεση οργάνων.
- Ακόμη και στον αναπτυγμένο δυτικό κόσμο, το 19% των παιδιών ζουν σε συνθήκες κοντά στα όρια της φτώχειας.
- 3.500 παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Ευρώπη από κακοποίηση.
-158 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας 5-14 ετών, εργάζονται συχνά σε σκληρές και απαράδεκτες συνθήκες.
Τα παραπάνω νούμερα αυξάνονται κατακόρυφα σε ετήσια βάση, τη στιγμή που η Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού έχει επικυρωθεί από το σύνολο σχεδόν των χωρών της ανθρωπότητας και θέτει τα ελάχιστα επίπεδα κάτω από τα οποία καμιά χώρα δεν πρέπει να πέφτει. Έκθεση του Κέντρου Ερευνών της Unicef έρχεται να σπάσει τη σιωπή που συναινεί στην καταστρατήγηση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού από τον αποκαλούμενο ως εξανθρωπισμένο και πολιτισμένο δυτικό κόσμο και να ακυρώνει την οικονομική κρίση ως πρωταρχική αιτία της καταπάτησης των δικαιωμάτων του παιδιού.
«Τα παιδιά που μένουν πίσω»
Μια έκθεση σταθμός από το Κέντρο Ερευνών Innocenti της UNICEF διαπίστωσε ότι τα παιδιά σε πολλές πλούσιες Ευρωπαϊκές χώρες και στις Ηνωμένες Πολιτείες υποφέρουν από μεγαλύτερες ανισότητες σε σχέση με τα παιδιά σε πολλές άλλες βιομηχανικές χώρες.
 (αναλυτικότερα εδώ)